Gehandicapt zijn, is afgewezen worden in Bosnië…
Vrati mi Osmijeh doet de naam eer aan want “geef me een glimlach terug” is dát wat zij dagelijks proberen te doen.
In de omgeving van Živinice kwamen wij in december 2018, tijdens de voorbereidingsreis in contact met deze stichting.
Moeders, enkele vrijwilligers en één (slecht) betaalde afgestudeerde logopediste proberen gehandicapte mensen een glimlach terug te geven.
Er is gebrek aan alles maar toch houden deze vrouwen de stichting draaiende.
Deels door een dagopvang maar óók door zich te bekommeren bij de ruim 100 gehandicapte kinderen die thuis wonen.
Dat deden ze vanuit een aantal lekkende op elkaar gestapelde containers ver buiten de stad.
Want een gehandicapt kind hebben betekend: schaamte, geldproblemen en niet de zorg kunnen geven die noodzakelijk is.
Een gesprek met de burgemeester in Živinice in 2018 heeft wat in beweging gezet.
Een leegstaand gebouw mocht gebruikt worden in plaats van de containers.
Tijdens het humanitair transport in mei/juni 2019 hebben we wat spullen zoals incontinentiematerialen bij hun gebracht.
Verrassend genoeg in dat nieuwe gebouw.
Tijdens onze voorbereidingsreis in oktober 2019 bleek het gebouw keurig netjes opgeknapt te zijn.
Dit met behulp van een organisatie in Qatar.
Is het nu klaar? Nee, zeker niet.
Er zit nog geen verwarming in.
Deze goedwillende mensen hebben onze hulp nodig maar begrijpen dat ze het zelf moeten doen.
Rasim, Sead en Jasminka, drie Bosnische mensen met een Nederlandse achtergrond, hebben toegezegd om hen te willen helpen.
Dát geeft ons vertrouwen.
Onze stichting heeft zich daarom voor een periode van drie jaar gecommitteerd aan deze mooie organisatie.
Dat is mooi maar nu de consequentie…
Er is behoefte aan:
Incontinentiematerialen, kleding, fysiotherapeutische materialen, inrichting gebouw, opzetten gehandicapte kinderspeelplaats enz.
En natuurlijk: geld.
Geld nodig om deze stichting te laten draaien en geld om de nodige aanpassingen te kunnen verwezenlijken, ook bij de mensen thuis.
Doet u mee?